چه کسی جوابگوی فاجعه آتش سوزی در شهرستان چگنی است؟

✍️یاسر نظری چگنی

علت سکوت و بی تفاوتی مدیران استانی چیست؟

جناب استاندار تصاویر تلخی از فاجعه آتش سوزی در ذهن و خاطره ی ما نقش بسته است که شهرستان چگنی را تا ابد داغدار خود نموده است.

حال شایسته و روا نیست که در این عزا؛غمخوار و شریک غم که نبودید هیچی؛مدیریت بحران استانداری زبان به الفاظی در رسانه ها باز کند که هم از اساس کذب می باشد و آتشی دیگر به جان فرهنگ اصیل مردمان نجیب؛چگنی در فضای مجازی و رسانه ها بیندازد.

مطمعن باشید سنگینی این غم تا ابد بر دوش مردمان دیار چگنی سنگینی می کند و تصاویری فراموش نشدنی تا قرن ها نسل به نسل منتقل خواهد شد تا زمان درباره جفای در حق منابع طبیعی و محیط زیست چگنی زبان به قضاوت بگشاید.

درختانی چند صد ساله در سرزمینی با تمدنی چند هزار ساله در سایه بی تدبیری در خشم شعله های آتش سوخت و یک قلمرویی نابود گشت اما مدیریت بحران استانداری لرستان منظومه ی درهم پیچیده برای فرار از مسئولیت انجام نداده خود به هم پیوند داد.

چرایی اینکه برای مهار آتش هلیکوپتر به منطقه اعزام نشد را چه کسی می بایست پاسخ دهد؟

به گفته حاضرین در صحنه آتش سوزی تعداد دمنده های موجود کمتر از ده تا بوده است؛این در حالی است که این تعداد توسط مدیریت ستاد بحران استانداری بیش از صدتا گفته شده؛این تفاوت فاحش بوده ها با نبوده ها را چه کسی باید جواب دهد آیا ترک فعلی صورت گرفته است یا خیر؟

جناب استاندار علت این دروغ گفتن ها را برای افکار عمومی مشخص نمایند.

از ناگفته ها و سکوت های معنادار پیداست که مسئولان به عمق فاجعه ایی که به همین سادگی رخ داده است آگاه نبوده و به فکر التیام زخم خورده بر پیکر مردمان چگنی نیستند.
مکانیسم سکوت و بی تفاوتی در برابر این فاجعه زیست محیطی و اجتماعی و به حاشیه راندن اصل موضوع که همان سومدیریت ها می باشد بهای سنگینی برای مدیران و مسئولان استان لرستان در هر جایگاهی به دنبال خواهد داشت.
این موضع انفعال اختیار کردن مسئولان لرستان نه تنها مناسبات اجتماعی و سیاسی را تحت تأثیر منفی خود قرار خواهد داد بلکه میان مردم شهرستان چگنی با دولتمردان مستقر در لرستان یک شکاف کاملا بزرگ ایجاد خواهد کرد.

عمق فاجعه زمانی دردناک تر می شود که تعداد درخت بلوط سوخته شده را با قیمت کارشناسان امور جنگل سازمان جنگل ها که ارزش اکولوژیک هر درخت بلوط را حدود یک میلیارد تومان برآورد کرده است محاسبه و مقایسه نمود.
بحران و حوادث آتش سوزی در شهرستان چگنی روزانه و پشت سر هم شده است که این ادامه این روند باعث به فنا رفتن سرمایه خدادادی و عظیم منابع طبیعی و محیط زیست در این شهرستان خواهد شد که با توجه به شغل دامداری و دامپروری بسیاری از سکنه با مهاجرت های زیادی روبرو خواهیم شد.

خیلی ساده‌ است و نیاز چندانی به تحلیل و آنالیز ندارد«پس مسئولان بدین خاطر جلسات زیر کولر گازی برپا نکنند»شهرستان چگنی که نسبت به دیگر نقاط استان لرستان بیشترین آتش سوزی و خسارات را در این مدت داشته؛,دیگر تحمل یک حادثه ایی با این حجم و شتاب را ندارد پس تنها اولویت مدیریت ستاد بحران در استان باید تا پایان تابستان حفاظت از این میراث گرانبها باشد.

این بی تفاوتی ها نسبت آتش سوزی بی سابقه و بسیار بزرگ در چگنی بیانگر یک نابرابری مدیریتی و سیاسی می باشد که نباید به آرامی از کنار آن عبور کرد.
از این نابرابری ها تحت ساخت واره ای اجتماعی؛تاریخی و سیاسی یاد می کنند که تناسب ها و نگاه ها را به حاکمان نسبت می دهد؛سکوت مدیران استانی نسبت به فاجعه شهرستان چگنی حاصل همین فرایند می باشد که ذکر شد.

یک سوال به اذهان متبادر می‌شود که آیا اگر این حوادث در دیگر شهرستان ها رخ می داد مدیران استانی چگونه و چطور برخورد و رفتار می کردند؟

آیا نمایندگان دیگر شهرستان ها در برابر اینچنین حوادثی مثل نمایندگان حوزه انتخابیه چگنی که اصالتا هم اهل خود چگنی می باشند موضع سکوت و ریلکس بودن اختیار می نمودند؛ایا در تریبون مجلس؛مدیریت بحران استانداری را به باد انتقاد نمی گرفتند.